- خون آشام
خون خوار، خورندۀ خون، خون آشام مثلاً خفاش خون خوار، بسیار سنگدل و ستمکار، وحشی، خون ریز
معنی خون آشام - جستجوی لغت در جدول جو
- خون آشام(نَ / نِ)
خونخوار، درنده، بیرحم، سخت دل، خونریز، (ناظم الاطباء)، سخت سفاک:
زلف بی آرام او پیرایۀ مهر است و ماه
چشم خون آشام او سرمایۀ سحراست و فن،
سوزنی،
کلبۀ قصاب چند آردبرون
سرخ زنبوران خون آشام خویش،
خاقانی،
ای خران گور آن سو دامهاست
در کمین این سوی خون آشامهاست،
مولوی،
هزار دلاور خون آشام، (روضه الصفا ج 2)،
- شمشیر خون آشام، شمشیر سخت برنده
زلف بی آرام او پیرایۀ مهر است و ماه
چشم خون آشام او سرمایۀ سحراست و فن،
سوزنی،
کلبۀ قصاب چند آردبرون
سرخ زنبوران خون آشام خویش،
خاقانی،
ای خران گور آن سو دامهاست
در کمین این سوی خون آشامهاست،
مولوی،
هزار دلاور خون آشام، (روضه الصفا ج 2)،
- شمشیر خون آشام، شمشیر سخت برنده
- خون آشام
آنکه خون نوشد خونخوار، بی رحم سخت دل خونریز
- خون آشام
خونخوار، بی رحم، سنگ دل
- خون آشام
بی رحم، تشنه به خون، خون خوار، خون خواره، خون ریز، سخت دل، سفاک
متضاد: رئوف
متضاد: رئوف
- خون آشام
مصّاص الدّماء
- خون آشام
Bloodthirsty
- خون آشام
assoiffé de sang
- خون آشام
assetato di sangue
- خون آشام
кровожадный
- خون آشام
blutdürstig
- خون آشام
кровожерливий
- خون آشام
krwiożerny
- خون آشام
渴血的
- خون آشام
রক্তপিপাসু
- خون آشام
خون پیاسا
- خون آشام
sediento de sangre
- خون آشام
kiu cha damu
- خون آشام
kan içici
- خون آشام
피에 굶주린
- خون آشام
血に飢えた
- خون آشام
sede de sangue
- خون آشام
रक्तपिपासु
- خون آشام
haus darah
- خون آشام
กระหายเลือด
- خون آشام
bloeddorstig
- خون آشام
צמא דם
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نِ)
لغت نامه دهخدا
خون جام. کنایه از شراب انگوری است. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) :
شودکار ما پخته زان خون خام.
نظامی (از آنندراج).
، خون صاف و خالص و بعضی گفته اند خونی که هنوز بکمال نضج نرسیده باشد و رنگش بسیار روشن و صاف بود بخلاف آنکه چون به پختگی میرسد رنگش به تیرگی میزند و اگر سوخته شود سیاه فاسد شده باشد. (از آنندراج) :
ارسطو بساغر فلاطون بجام
می خام ریزندۀ خون خام.
نظامی (از آنندراج)
شودکار ما پخته زان خون خام.
نظامی (از آنندراج).
، خون صاف و خالص و بعضی گفته اند خونی که هنوز بکمال نضج نرسیده باشد و رنگش بسیار روشن و صاف بود بخلاف آنکه چون به پختگی میرسد رنگش به تیرگی میزند و اگر سوخته شود سیاه فاسد شده باشد. (از آنندراج) :
ارسطو بساغر فلاطون بجام
می خام ریزندۀ خون خام.
نظامی (از آنندراج)
(خَ / خِ لَ)
لغت نامه دهخدا
خون فشاننده. آنکه خون افشاند. (یادداشت مؤلف). خونریزنده. خونریز:
ز بهر سیاوش بدم خون فشان
فرنگیس را جو از اینها نشان.
فردوسی.
پادشاه شرقی و تیغ جهانگیر تو هست
خون فشان چون از قراب صبح تیغ آفتاب.
سوزنی.
چون روز کشید دهرۀ عدل
شب زهرۀ خونفشان برافکند.
خاقانی.
چرخ گویی دکان قصابی است
کز سر تیغ خون فشان برخاست.
خاقانی.
آمد شد ملائکه از بهر قبض روح
چون بنگریم دیدۀ ما خونفشان شود.
سعدی.
چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
چه دانستم که این دریاچه موج خون فشان دارد.
حافظ.
- چشم خونفشان، چشمی که بسیار گرید. دیدۀ خونفشان:
خیال ترک من هر شب شبیخون آورد بر من
چو جسم خستگان چشمم همه شب خونفشان دارد.
عمعق بخاری.
، خونریز. سفاک. ظالم. (ناظم الاطباء)
ز بهر سیاوش بدم خون فشان
فرنگیس را جو از اینها نشان.
فردوسی.
پادشاه شرقی و تیغ جهانگیر تو هست
خون فشان چون از قراب صبح تیغ آفتاب.
سوزنی.
چون روز کشید دهرۀ عدل
شب زهرۀ خونفشان برافکند.
خاقانی.
چرخ گویی دکان قصابی است
کز سر تیغ خون فشان برخاست.
خاقانی.
آمد شد ملائکه از بهر قبض روح
چون بنگریم دیدۀ ما خونفشان شود.
سعدی.
چو عاشق می شدم گفتم که بردم گوهر مقصود
چه دانستم که این دریاچه موج خون فشان دارد.
حافظ.
- چشم خونفشان، چشمی که بسیار گرید. دیدۀ خونفشان:
خیال ترک من هر شب شبیخون آورد بر من
چو جسم خستگان چشمم همه شب خونفشان دارد.
عمعق بخاری.
، خونریز. سفاک. ظالم. (ناظم الاطباء)
عمل خون آشام، سفاکی، سخت برندگی در شمشیر، (یادداشت بخط مؤلف)
خون آلود